Ormanın derinliklerinde küçük bir kulübede Elif adında bir kız çocuğu yaşarmış. Elif, doğanın güzelliğini keşfetmekten ve maceralara atılmaktan zevk almış.
Elif’in babası ve annesi uzun süredir heyecanlıydılar. Elif’in yakında yeni bir bebekleri olacaktı.
Başta bunu anlamasa da Elif, kardeşi olacağı için çok mutlu olmuş.
Elif’in küçük kardeşi birkaç hafta sonra doğdu.
Başlangıçta Elif küçük kardeşiyle zaman geçirmekten zevk aldı. Ancak annesi ve babası zamanla kardeşleriyle daha fazla ilgilendikçe kendisini biraz yalnız hissetmeye başlamış.
Eli,
Annem ve babam artık beni sevmiyor. kardeşime daha fazla ilgi gösteriyorlar. Kardeşimi ilgilenmiyorlar diye kıskanmaya başlamış.
Minik kardeşi ihtiyaçlarını ağlayarak dile getiriyordu. Sabahları veya geceleri ağladığında anne ve babası onu kucağına alırlar.
Elif durumu fark edince,
“Kardeşim gibi ağlayarak yemek ve uyumak istediğimi söylersem, anne ve babam beni de kucağına alır.”
Elif, düşüncelerine uygun olarak her fırsatta ağlamış.
Elif’in bu garip davranışı annesini şaşırtmış ve sormuş:
“Elif, neden ağlıyorsun? Hasta mısın?” diye sordu.
Bu durum Elif’i çok üzdü ve annesine,
“Ben ağlayınca neden beni kucağına almıyorsun?” Kardeşimin ağladığı sırada onu alıyorsunuz. “Anne beni sevmiyor musun?” diye sordu ve ağlamaya devam etti.
Annesi sakince açıklamış,
Elif, böyle bir şey hiç olamaz. Seni çok seviyoruz. kardeşi henüz çok küçük olduğu için ihtiyaçlarını anlatamıyor ve konuşamıyor. Sadece ağladığında ne istediğini anlamak için kucağımıza alıyoruz dedi.
Elif annesinin söylediklerini doğruladı. Bununla birlikte, kıskançlık duygusu içini parçalıyormuş.
Bir gün ormanda oynarken kardeşinin ağladığını duydu. Hemen yanına gidip durumu çözmeye çalışmış. kardeşinin ateşi gördüğünü fark etti. Anne ve babası bahçede çalıştıkları için kardeşin sesini duyamadılar. Bir anda anne ve babasını aramış. Annesi doktoru hemen aramış ve kardeşini tedavi ettirmiş.
Elif, annesini sıkıca sarıp öpmüş.
Elif, harika bir ablasın. Bravo. “Kardeşinin hastalandığını hemen bize bildirdiğiniz için durumu düzeldi” dedi.
Elif, kardeşinin iyileşmesine yardımcı olduğu için kendisiyle gurur duydu ve çok mutlu oldu. O günden sonra Elif kardeşini bir daha asla kıskanmadı ve ona iyi bir abla olmak için çalıştı. Ormanda ailesiyle mutlu bir şekilde yaşadılar.
0 Yorum Yapıldı